De eerste avond.

Ja hoor, we zijn voor ons gevoel weer thuis. Nadia de eigenares herkende ons nog van vorig jaar.

Maar goed laat ik bij de reis beginnen. Rond 21.30 vertrokken, weer later dan gepland... wat wil je ook met al die bagage.
De reis ging verder goed, alleen bij de eerste stop om te tanken zag ik dat er een lampje voor kapot was, dus ikke seinen naar mijn schatje dat het kleine lichtje kapot was. Geen probleem!!! Tja bij de volgende stop ging ie toch maar effe zelf kijken, hij werd namelijk onderweg steeds geseind door andere automobilisten. Wat blijkt...toch een grote lamp kapot.....tja vraag het dan ook niet aan een vrouw, okay wel een super vrouw...maar toch, ook ik kan niet alles weten.
Dus ging mijn schatje in het donker onder de motorkap. Had ie alles open geschroefd bleek dat ie geen reserve lampje had. Gelukkig verkochten ze het wel bij de benzine pomp. Terwijl Paulus bezig was werden onze schatjes ook weer wakker en wilden ze weer van alles, van koekje tot cola, en de dvd moest weer aan. (En ja Deb, Jay heeft het de hele reis alleen over zijn tante beddy...haha)
Uiteindelijk is het Paulus toch gelukt en konden we weer verder. Ergens in Oostenrijk zijn we weer gestopt, Paul wilde graag effe slapen. Dus zo gezegd zo gedaan op de parkeerplaats van een MEGA Burger King zijn we gaan slapen. Maar na 1 1/2 uur slapen werd Jay onrustig, wat bleek zijn broekje en shirt waren helemaal nat. Dus daar ging super woman...gewapend met een overvolle luier tas, een kwebbelend 2 jarige peuter, opzoek naar een babykamer. En natuurlijk is het allemaal gelukt, zelfs peutertje nummer twee werd verschoond. Met twee blije, met droge billetjes, maar klaar wakkere peutertjes zijn we weer vertrokken.
De reis verliep verder goed, alleen hield de snelweg er in eens mee op. De A7 volgen???Waar is ie dan???
Dus de snelweg af en daar zaten we dan ergens afgelegen.....dorpjes die je niet eens dorpjes kunt noemen. Weinig tot geen bordjes en al helemaal geen volg A,B,C bordjes, die je bij ons ziet als er een weg omleiding is.
En dan ook nog Bep en Toos die elkaar tegenspreken...jaja...lang leve de navigatie systemen!!
Maar ook hier is het ons gelukt. Uiteindelijk de grens over....en toen begon de file ellende.
We hebben denk ik 150 km gereden met alleen maar files....zucht... en dan denk je dat je er bijna bent.
Gelukkig zagen we rond 2 uur eindelijk het bordje Riva.
Voordat we naar ons appartement gingen eerst nog snel wat boodschappen doen (want we hadden wel van alles bij maar toch...)we wilden inchecken en thuis eten.
Na een heerlijk bordje macaroni zijn we effe snel een gelato halen.
Oh oh oh...wat waren ze blij om ons weer te zien...hahahaha...de rode loper lag nog niet klaar.
De kinderen liggen nu lekker te slapen en terwijl ik dit verslag, wat al veel te lang word, schrijf zie ik vanuit mijn raam een mega vuurwerk festijn.
We gaan nu lekker douchen en dan naar bed. Morgen nog niks bijzonders gepland, hebben de kinderen beloofd te gaan zwemmen. (Ja Pascalle de bootjes zijn al opgeblazen en zijn helemaal top)
Als ik wat fotootjes heb zal ik ze plaatsen.

Slaap lekker en tot ons volgend verslag.

Ciao!!!

Lia